Reisverslag Nepal 2012

Vrijdag 28 september

Vandaag is al snel alles ingepakt. Nog even de laatste klusjes als afval opruimen, planten water geven, etc.
Om zeven uur zitten we gepikt en gedreven klaar. De taxi komt om half acht. Dus nog een half uurtje wachten. De spanning en nerveusiteit loopt op. Af en toe wat ijsberen in het huis.
Om half acht is de taxi er niet. Om vijf over half acht nog niet en ook niet om tien over half acht. Ik besluit het taxibedrijf te bellen. Die weten echter van niets. Wij staan niet op de lijst. Dat klinkt niet best. Maar ze beloven onmiddellijk vervoer te regelen. Ze zullen er binnen een kwartier zijn, maar om acht uur is er nog geen taxi. De spanning neemt toe, want eigenlijk moeten we om half negen op Schiphol zijn.
Weer bellen. Ze zijn onderweg. Nog drie minuten.
We zetten de bagage vast buiten neer. Nog even en daar komt de taxi, die ons na een snelle rit om tien voor negen op Schiphol aflevert.
Na het inchecken van de bagage en de gang door de douane, hebben we nog tijd om een boek over Nederland voor de familie in Nepal te kopen.
Een uur voor vertrek moeten we inchecken. Onze bagage en wijzelf worden gecontroleerd in verband met de veiligheid. Dan is het wachten totdat we het vliegtuig in mogen. Dat gaat zeer georganiseerd. Per tien rijen naar binnen. Als iedereen zit vertrekken we om tien voor twaalf.

Zaterdag 29 september

Na een voorspoedige, rustige vlucht komen we na zes uur en een kwartier in Dubai aan. Helaas hebben we tijdens dit stuk nauwelijks geslapen. Eerst stappen een vijftigtal passagiers met bestemming Dubai uit. Daarna moeten alle passagiers het vliegtuig verlaten, omdat het vliegtuig wordt bijgetankt, schoongemaakt en voorzien wordt van een nieuwe bemanning.
Na een oponthoud van ongeveer anderhalf uur vertrekken we naar Kathmandu. Deze vlucht duurt drie uur en drie kwartier.
Op de luchthaven van Kathmandu duurt het nog drie kwartier voor we door de douane zijn, ondanks dat we in de rij staan van passagiers met een visum. De douanebeambte is buitengewoon innemend en vriendelijk, als hij ontdekt dat dit derde keer is dat ik in Nepal kom.
In de aankomsthal staat Guido al op ons te wachten. Buiten staat de privé auto, waarmee we naar ons gehuurde huis in Taiba gaan. Taiba ligt ongeveer een kilometer of tien ten zuiden van Patan.
Aangekomen richten we ons in. Het is een zeer luxe appartement met een tuin, een dakterras, een woonkamer, een eetkamer, een kantoor, drie slaapkamers en twee badkamers.
Na een tijdje komen Guido, Sangeeta en Liya. Zij gaan voor ons koken.
Liya moet wel even wennen aan het feit dat opa en oma nu lijfelijk aanwezig zijn en niet meer in de computer zitten. Maar al snel zit ze bij opa op schoot om een boekje te lezen.
Om half tien gaan we bekaf naar bed.

Zondag 30 september

We slapen tot tien uur. Elke morgen komt de Didi (een soort werkster) om het huis te doen, handdoeken verversen en de afwas doen.
Alle vrouwen worden met Didi (zuster) en de mannen met Dai (broer) aangesproken.
Guido komt ons om twaalf uur halen om naar Kathmandu te gaan, vanwege het Indra Jatra-festival. De levende godin Kumari maakt dan op een door mannen en jongens getrokken wagen een toer door Kathmandu.
De Kumari is de incarnatie van een hindoegodin, maar is afkomstig uit een boeddhistische kaste en wordt door zowel Hindoes als boeddhisten aanbeden.
Een Kumari blijft in functie totdat ze bloed verliest. Dat kan zijn bij de eerste menstruatie, maar ook door een verwonding. Op dat moment treedt zij af en kiest men een nieuwe Kumari.
Eerst maken we onder leiding van een gids een wandeling langs bijzonderheden door Kathmandu. Na afloop is er ook de mogelijkheid een Nepalees feest en een maaltijd mee te maken, maar wij zijn te moe. In Patan gaan we iets eten bij een pizzeria.

Maandag 1 oktober

Vandaag naar Guido en Sangeeta. Het is natuurlijk fijn om met Liya te spelen en knuffelen. Als Liya slaapt gaan we een wandeling vanuit de compoud maken. Het valt ons weer op hoe smerig het vaak langs de paden is. Iedereen gooit ze troep maar neer. Kunnen ze geen mensen aanstellen om dit allemaal op te ruimen? Het zal wel niet betaalbaar zijn. 's Avonds eten we bij Guido en Sangeeta.
Bekaf gaan we om kwart over tien uur naar bed.

Dinsdag 2 oktober

Vandaag staan we iets eerder op. We worden om half twaalf opgehaald door onze chauffeur. Vandaag gaan we twee Newari dorpjes bezoeken: Bugamati en Kakona, waar het lijkt of de tijd heeft stil gestaan en ze nog in de middeleeuwen leven. We waren er al een keer geweest, maar we vonden het leuk om deze plaatsjes nog eens te bezoeken.

Woensdag 3 oktober

We doen het rustig aan. We gaan wandelen met de nanny van kleinkind Liya. Het is de bedoeling dat ze ons haar woonplaats laat zien. Als we in het plaatsje zijn, stoppen we en stapt er nog een broer in de auto. We hebben inmiddels de nanny, de didi en de broer van de nanny aan boord. Omdat we de zaak niet geheel vertrouwen bellen we onze zoon. Het klopt. De broer spreekt aardig Engels en zal ons gidsen. Jammer dat we dat niet van tevoren wisten. In plaats van het plaatsje te bekijken, gaan we steeds hoger de bergen in. Het wordt heet in de auto. Omdat we geen flauw idee hebben wat we gaan doen, worden we wat onzeker. We stoppen bij een paadje dat steil omhoog gaat. Later verandert het pad in stenen trappen. We blijken naar de tempel te gaan waar Guido getrouwd is. Het is een flinke klus om er te komen, maar eenmaal boven hebben we een prachtig uitzicht over de Kathmandu-vallei. Via een andere (betere) weg dalen we weer af. We stappen nog niet in de auto, maar lopen eerst nog een stukje door om een waterval te bekijken. Als we weer in de auto zitten rijden we ergens heen om nog een tempel te gaan bekijken. Dat is echter niet onze bedoeling. Liya moet naar huis om te slapen. Na enig aandringen gaan we weer terug naar ons huis.
Aan het einde van de middag gaan we lopend naar de woning van onze zoon. Ongeveer een half uurtje lopen.

Donderdag 4 oktober

Vannacht is Chris ziek. Hij heeft behoorlijk last van diaree aanvallen. Daardoor slecht geslapen. In de loop van de dag gaat het beter.
Aan het einde van de middag gaan we weer lopend naar het huis van onze zoon Guido. Eigenlijk zouden we vandaag naar Pharping en de tempel van Dakshinkali, het voornaamste heiligdom van de godin Kali in de vallei. Deze plaats geniet vooral bekendheid vanwege de dierenoffers die de bevolking hier twee keer per week brengt ter ere van de bloeddorstige godin van de Wraak.

Vrijdag 5 oktober

Al vroeg op pad met onze zoon en kleinkind. We gaan een wandeling door de rijstvelden maken naar een meer. Tijdens de wandeling moesten we een rivier oversteken. Tot verrassing van onze zoon stond het water hoger dan korte tijd geleden. De dam waar we over moesten stond onder water. Dus toen moesten de schoenen en sokken uit, broek flink opstropen en door het water naar de overkant. Het lukte zonder uit te glijden. Bij het meer stond de auto op ons te wachten om ons weer terug te brengen.
's Middags hebben we in Patan rond gelopen en gewinkeld.

Zaterdag 6 oktober

Vandaag vieren we de verjaardag van ons kleinkind met een bezoek aan de dierentuin van Patan. Eigenlijk is het in Nepal niet de gewoonte de eerste verjaardag van een kind te vieren. Pas met twee jaar is er een 'big celebration'. Dit komt nog voort uit het feit dat de kindersterfte hoog is. Als we weer terug zijn van het bezoek aan de dierentuin is er toch taart met een kaarsje erop. De buren komen op visite en uiteraard zijn er cadeautjes. Van haar ouders krijgt ze een schommel. Natuurlijk werd er ook gezongen voor de jarige. Bij het 'hiep, hiep, hoera' gingen haar beide armpjes de lucht.

Zondag 7 oktober

Vandaag gaan we met z'n allen voor een week naar Pokhara. Alle bagage en spullen die we nodig hebben, worden boven op onze luxe landrover geladen. We lijken wel een stel allochtonen op weg naar Marokko. Kwart over negen is alles opgeladen en kunnen we vertrekken. We moeten 200 km overbruggen, maar dat gaat niet al te snel. Af en toe zijn de wegen ontzettend slecht en sukkelen we met een vaartje van 10 km per uur voort. Om het hotel te bereiken moeten we in Pokhara het Phewa meer overvaren. Met z'n allen en de bagage in een roeibootje 40 minuten varen. Ik vind het met z'n kleintje een hele onderneming. Hotel Kabila ligt midden in de natuur. Ons kleinkind deed het geweldig. 7 uur in de auto met een paar korte stops. Om vijf uur zijn we in het hotel. Kabila is aan aardig hotel. We hebben een schitterend uitzicht over het meer en de bergen. De kamers zijn redelijk. De badkamer en het sanitair is beneden de maat. Het eten is er goed.

Maandag 8 oktober

We blijven vandaag bij het hotel. Wel gaan we even naar het meer, waar Liya in het water kan spelen. Ze vindt het prachtig. Wij blijven op de oever en maken foto's. Ik heb nog wel diaree, maar ik ben er niet ziek van.

Dinsdag 9 oktober

Naar de overkant van het meer. Eerst bezoeken we een druipsteengrot. We leren dat de stalagmieten en de stalactieten in Nepal veel kleiner zijn dan in Europa. Ze zijn hier veel jonger. Pas 700.000 jaar geleden is deze grot ontstaan. In de grot zag je ook een door de natuur geschapen Shiva en Ganesh.
Daarna gaan we omhoog naar Sarangkot om naar het paragliden te kijken en van het uitzicht te genieten.
Hierna gaan we op familiebezoek bij de broer van onze schoondochter. Inmiddels is het gaan onweren en regenen. We kunnen niet terug naar ons hotel. Het is te gevaarlijk om nu het meer over te steken. We moeten dus op zoek nar een hotel aan deze kant van het meer. Onze schoondochter keurt een aantal hotels af, omdat ze muf zijn of te vuil.
Uiteindelijk vinden we een prima hotel waar we de nacht kunnen doorbrengen.

Woensdag 10 oktober

We zijn snel klaar met 'toilet maken', want we hebben natuurlijk niets bij ons.
We gaan even wat winkelen in Pokhara en dan weer terug met de roeiboot naar hotel. Opfrissen, tanden poetsen. We blijven de rest van de morgen rustig bij hotel, 's Middags maken we een wandeling met Liya en Guido. Sangeeta slaapt, ze is moe, want Liya wordt altijd vroeg in de morgen wakker.
Onze chauffeur is met de kok naar de overkant. Hij vindt dat varen prachtig. Als hij niet met ons op stap is, zit hij in de roeiboot.
Als het donker wordt zijn ze echter nog niet terug. Om zeven uur zijn ze er eindelijk. Wij hadden al het idee dat we vanavond geen eten zouden krijgen. De tweede kok die er gisteren nog was, blijkt vandaag ook vertrokken en komt niet meer terug.
Als alle boodschappen uitgepakt zijn, wordt er eten gekookt. Alles wordt vers gesneden. Dus best veel werk om het klaar te maken. Het eten is lekker, maar laat. Nadat wij onze macaroni hebben gekregen, kan er pas worden begonnen om het eten van de chauffeur klaar te maken. Die eet het liefst drie keer per dag dhal bhaat. Zijn eten is pas om negen uur klaar. De chauffeur krijgt iedere dag op dezelfde tijd honger. Om een uur of acht zat hij al treurig te kijken, omdat er nog eten was. We hebben hem wat chips gegeven om de wachttijd totdat het eten klaar zou zijn te overbruggen.

Donderdag 11 oktober

Guido, Sangeeta en Liya zijn lopend naar de Peace Pagode boven op de bergen. Wij gaan winkelen en het Tibetaanse vluchtelingenkamp bezoeken. Door de annexatie van Tibet door China hebben de oorspronkelijke bewoners van de passen hun woonplaats en commerciële activiteiten verplaatst naar zuidelijker gelegen regionen. Aanvankelijk werden de uitgeweken Tibetanen ondergebracht in vluchtelingenkampen, waar ze zich wijdden aan het weven van de bekende Tibetaanse tapijten. We bezoeken in het kamp een weverij. Bea koopt bij een stalletje oorbellen en kettingen.
Onze zoon kanoot in de middag heen en weer over het meer. Gezamenlijk keren we per roeiboot weer terug naar het hotel.

Vrijdag 12 oktober

Terug naar Taiba en Harisiddihi. Dat doen we niet in een keer. Te vermoeiend voor het kleinkind. Halverwege overnachten we in het Riversite Ressort. Een prachtig hotel met een zwembad. Guido gaat met Liya zwemmen. Ze vindt het heerlijk. Daarna gaan we met Guido een wandeling langs de rivier maken. Prachtige uitzichten op de rivier en de rijstvelden. De kamers in het hotel zijn eenvoudig, maar goed en het sanitair is prima.

Zaterdag 13 oktober

Vandaag weer verder naar huis. Af en toe verschrikkelijk slechte weg met diepe gaten. Na drieëneenhalf uur zijn we weer terug in ons huis in Taiba.

Zondag 14 oktober

We doen het rustig aan. Eerst naar een supermarktje. Voor je betaalt, stoffen ze eerst je boodschappen af.
Daarna naar Kathmandu en Patan om kaarten en cadeautjes te kopen. Ook op zoek naar een postkantoor om de kaarten te versturen. Dat vinden we in Patan Dhoka. Daarna willen we nog even een uurtje wandelen. We moeten echter 1000 roepies (10 euro) betalen om dit gebied in te mogen. Dat vinden we teveel voor een klein uurtje. Terug naar Harisiddhi om de verjaardag van onze zoon te vieren. Ook voor hem is er een taart. 's Avonds hebben we een barbecue op het balkon.

Maandag 15 oktober

's Morgens vroeg is er al een powercut. Ook is er geen warm water. Later helemaal geen water. De didi lost het op. Kennelijk was men vergeten de pomp aan te zetten.
's Middags gaan we naar de botanische tuinen in Godawari. Het is er mooi en groen. Aangezien het herfst is bloeien er weinig bloemen meer. Er zijn veel schoolklassen, die een bezoek aan de tuinen brengen. Wat ons opvalt is, dat iedereen zijn afval gewoon laat liggen in plaats van het op te ruimen. Na de tuinen bekijken we het dorpje dat vlak naast de tuinen ligt. Er is ook een fraaie monestery met een mooie tuin. Daar nemen we ook even een kijkje. Met een van gaan we weer terug naar Harisiddhi.

Dinsdag 16 oktober

Vandaag willen we naar Kathmandu Tamel en het koninklijk paleis. Het paleis is echter dicht in verband met het Dasain festival. Tijdens Dasain wordt Durga's overwinning op de demon Mahisha gevierd, door in het land ontelbare dieren te offeren. Het hoogtepunt van het Dasainfeest vormt de negende dag, waarop alle werktuigen, inclusief auto's met het bloed van geofferde dieren worden bespat. Tijdens dit festival zijn ook alle banken en benzinepompen dicht. Het is zaak tijdig te tanken, want je kan een week lang geen benzine krijgen.
In Tamel kopen we cadeautjes. Om een uur of twee keren we weer terug naar ons huis in Taiba. Aan het einde van de dag gaan we lopend naar Harisiddhi.

Woensdag 17 oktober

Vandaag was het de bedoeling de Dakshin-Kali tempel en Pharping te bezoeken. Ik heb echter erge last van diaree. We blijven daarom thuis. Er is opnieuw geen warm en koud water. De housekeeper wordt om half acht 's morgens gebeld. Het probleem is snel verholpen. 's Middags willen een wandeling door de rijstvelden maken. We kunnen het goede pad niet vinden. We nemen een van naar Harisiddhi.

Donderdag 18 oktober

Mijn diaree houdt aan. Dus gaan we opnieuw niet op weg. Aan het einde van de middag lopen we naar Harisiddhi.

Vrijdag 19 oktober

Het gaat iets beter met me. We gaan met een van (klein busje) naar Guido.
's Avonds gaan we naar een Newari restaurant. Tijdens het eten worden er dansen opgevoerd en muziek gemaakt. Onze kleindochter vindt het prachtig en klapt na elke dans in haar handjes.

Zaterdag 20 oktober

Vandaag de laatste dag. Vannacht ontzettende pijn in darmen. Ik kan nauwelijks lopen. Het gaat langzamer iets beter. Weer hevige diaree. 's Middags lunch bij Guido en Sangeeta. Ze hebben zich erg uitgesloofd. Helaas eten we in verband met onze darmen niet zoveel. Na de lunch brengt onze zoon ons naar het vliegveld.
We vertrekken keurig op tijd: 17.15 local time. Na 5 uur vliegen zijn we in Dubai. In verband met mogelijke smokkel mogen we het vliegtuig niet. Na een kleine twee uur oponthoud vliegen we weer verder. Het is een heel rustige vlucht. Na 6 ½ uur landen we om kwart voor vier 's nachts op Schiphol. De taxi is er al. Om kwart voor zes zijn we weer thuis. Even de post bekijken, wat eten en dan een paar uur slapen.

terug naar het begin