HOME
krabbels........
archief krabbels
krabbels 3 september 2015
Haagse school.
Bezocht de tentoonstelling "Holland op z'n mooist", "Op reis met de Haagse school".
Een mooie tentoonstelling. Eerder bezochten we deel 1 van deze tentoonstelling in het Gemeentelijk museum in Dordrecht.
Charlotte Dematons heeft een boek gemaakt met dezelfde titel als de tentoonstelling.
Samen met een oud vrouwtje en oud mannetje maken we een reis door Holland op z'n mooist. Via Bloemendaal, blonde duinen. naar Haarlem, langs Hollandse plassen en polderlandschappen, naar het strand in Scheveningen. De reis eindigt bij het Gemeentemuseum in Den Haag.
Een wandelaar, een fietser en snelle skaters reizen met je mee. Ook de gele ballon, die in vele werken van Dematons voorkomt, tref je regelmatig in de tekeningen aan.
Onze kleinkinderen vinden dit boek prachtig. We moeten het dan ook regelmatig samen met ze bekijken.
krabbels 30 agustus 2015
Le Salon in museum Gouda.
Salon van 50 Goudse kunstenaars 2015 in Museum Gouda.
Een vriend van ons, een van de 50 kunstenaars die in de Salon exposeerden, gaf op 23 augustus een presentatie, waarin hij vertelde hoe hij een idee voor een kunstwerk krijgt en hoe hij dat vervolgens probeert te realiseren.
Matthé van Oostrom is divers. Hij maakt schilderijen, tekeningen en objecten.
In de presentatie gaat hij in op enkele ontwikkelingen in zijn werk sinds de jaren tachtig en op de verschillende kanten van zijn werk. Welke veranderingen zie je daar in, wat en wie inspireerde hem? Maatschappelijke ontwikkelingen en ruimte en gebouwen zijn belangrijke elementen in zin werk, waarbij hij de werkelijkheid "verbuigt" zodat het werk vaak een surrealistische uitstraling krijgt.
Eén van zijn werken hangt bij ons thuis.
krabbels 28 agustus 2015
Hulp bij wederopbouw Nepal.
Nederlandse ingenieurs helpen bij wederopbouw in Nepal.
Ingenieursbedrijf Arcadis gaat in Nepal helpen om het door aardbevingen getroffen gebied weer op te bouwen. De komende week komen vijf experts aan in Bungamati,een stadje ten zuiden van de hoofdstad Kathmandu. In april en mei veroorzaakten twee aardbevingen een enorme ravage in dit gebied.
Bungamati is een klein eeuwenoud stadje, aldus Bert Smolders van Arcades in het NOS radio 1 Journaal. "Veel historische gebouwen zijn verwoest; juist die bleken slecht onderhouden te zijn. Mensen zijn niet alleen hun huis kwijt. Het heeft ook een enorme impact op de economie."
De toeristen die vroeger op het oude centrum afkwamen, blijven nu weg. Ook daar ligt een taak voor Smolders en zijn team: ze moeten er niet alleen voor zorgen dat iedereen weer een huis heeft; Bungamati moet ook weer aantrekkelijk worden voor toeristen.
Arcadis ondersteunt een organisatie van de Verenigde Naties die al langer in het gebied actief is. "Er is geld beschikbaar, maar op het moment dat er geen plannen zijn, kan dat geld niet op een goede manier worden besteed", schetste Smolders. "Daar komen wij bij helpen. Gebouwen moeten op zodanige wijze worden herbouwd dat de impact van een volgende beving minder is."
Wanneer de eerste resultaten te zien zijn, kon hij nog niet zeggen. "Gebouwen moeten zo snel mogelijk weer worden opgebouwd, dan kunnen mensen hun huis weer in en hun winkeltje weer openen. Maar een stad opbouwen is een proces van jaren.
De afgelopen vijf jaar is Arcadis bij zestig projecten betrokken geweest, onder meer bij de wederopbouw van Haïti na de aardbeving in 2011.
De foto toont het plein van Bungamati zoals we dat tijdens ons bezoek in 2012 aantroffen. De witte stupa midden op het plein is nu totaal verwoest.
krabbels 18 agustus 2015
Museumbezoek
Een dag of tien geleden bezochten we het Mauritshuis in Den Haag.
Sinds de verbouwing en heropening waren we daar nog niet geweest.
Het ziet er na de verbouwing mooi uit. De onderdoorgang van het Mauritshuis naar het gebouw aan de overkant zit er fraai uit. De onderdoorgang is in gebruik als receptie, garderobe en museumwinkel.
Het gebouw aan de overzijde wordt gebruikt voor tentoonstellingen en restaurant. Ook dit deel van het museum is mooi vormgegeven.
Afgelopen vrijdag bezochten we het Stedelijk Museum in Amsterdam. We hadden nog een gratis reiskaart, die voor de 18e moest worden gebruikt.
In het Stedelijk Museum wilden we de tentoonstelling “De Oase van Matisse” bekijken. Dat kon nog net, want drie dagen later sloot deze tentoonstelling.
Van te voren hadden we via internet kaartjes gekocht en een time-slot besteld voor 12.00 - 14 uur.
Bij het museum aangekomen, troffen we daar een grote rij aan. Ondanks ons time-slot konden we niet naar binnen. Het museum was overvol. Na een half uurtje in de rij te hebben gestaan, mochten we naar binnen.
De drukte op de tentoonstelling viel wel mee, want er werden steeds een beperkt aantal bezoekers per ruimte binnen gelaten.
Het was een prachtige tentoonstelling.
Om een uur of vier verlieten we doodmoe het museum. Het was weliswaar erg vermoeiend, maar het was de moeite te waard.
krabbels 13 agustus 2015
Hulp aan Nepal.
Verpleegkundige Anne Kluijtmans was op vakantie in Nepal om bij te komen van haar missie in Zuid-Soedan toen de eerste aardbeving van 25 april grote delen van Nepal verwoestte. Ze nam meteen contact op met Artsen zonder Grenzen: "Wat kan ik doen?"
"Ik was in de plaats Lumbini op 900 kilometer van het epicentrum van de aardbeving."
Met hulp van Nepalezen, die ik had ontmoet, wist ik een plaats op een vliegtuig naar Kathmandu te bemachtigen. En ik was niet de enige die zichzelf had aangemeld, een paar andere collega's die ook op vakantie waren en Nepalese artsen die er eerder voor ons hadden gewerkt, hadden dezelfde reflex.
Ik had verwacht dat de hele stad verwoest zou zijn. Het was inderdaad erg. Maar wat ik zag toen ik over de afgelegen bergdorpen vloog, was nog veel erger. Als ik de situatie in één woord zou moeten beschrijven, zou dat woord ´verwoesting´zijn.
Langtanngvallei.
Met een team gingen we naar afgelegen gebieden om mensen te bereiken, die nog geen hulp hebben gehad. Het eerste dorp waar we naartoe gingen was Kyunjin Gumba, op 3.800 meter hoogte in het nationale park Langtang. Urken een meisje van 13 jaar, had haar vader en zusje verloren. Ze dachten dat ze na de aardbeving veilig waren, maar toen kwam er een lawine. Het hele dorp werd verwoest, haar moeder en broertje raakten zwaargewond en werden naar Kathmandu geëvacueerd. Urken was heel stil, ze staarde alleen maar voor zich uit. En zij was niet de enige. Mensen vertelden ons dat dertig kinderen hun ouders hadden verloren.
Van medicijnen tot watersysteem.
Soms waren we de eersten die in een dorp kwamen. Mensen kwamen wanhopig naar ons toe. Ze vertelden wat ze nodig hadden: onderdak, voedsel. Dat de waterbron was vervuild, dat de kliniek was ingestort, dat de arts of verpleegkundige was omgekomen.
We behandelden mensen voor huidinfecties en diepe snijwonden, wonden die inmiddels geïnfecteerd waren geraakt. Medicijnen en medisch materiaal gaven we aan de gezondheidswerkers die er nog waren. Later kwamen we terug met plastic zeil, paaltjes en touw om onderkomens mee te maken en met tassen met spullen als zeep, jerrycans en tandenborstels. We waren zelf gewend om het watersysteem aan te leggen of te repareren, dan gaven we wat ze daarvoor nodig hadden, anders hielpen we hen daarbij. Je kijkt wat er op dat moment nodig is.
Tweede aardbeving.
Op 12 mei waren we met een team bovenop een berg in het dorp Briddim op 2.500 meter hoogte. Toen kwam de tweede aardbeving. Ik keek om me heen: staan we veilig op het bergterras? Kunnen er stenen op ons vallen?
Ik was er met arts Sandeep, verpleegkundige Susju en Kamini, onze psycholoog.
Sommige van de weinige huizen die nog stonden na de eerste aardbeving, waren nu ook ingestort.
Emoties
Normaal, als we aan het werk zijn, probeer ik hevige emoties te verbergen. Als je er bent, moet je zorgen, dat jezelf heel sterk bent, je bent in noodhulpmodus en moet zorgen dat de mensen hun verhaal kunnen doen, Zij hebben er niets aan als je aankomt en in huilen uitbarst.
Tot ik terug kwam in het dorp Kyunjin Gumba. Kwam Urken naar met toe, ik zag dat haar ogen anders stonden. Ik liep op haar af en vroeg "Wil je een knuffel?" .Ze dook in mijn armen. Toen brak ik.
Aan Urken denk ik vaak. Voor mij staat haar dorp centraal als ik aan Nepal denk. Van de 500 inwoners zijn er 200 overleden. Hun inkomstenbron bestond uit de toeristen die door de bergen aan het trekken waren. Ik vraag me af, hoe zal het met hen gaan. Wordt het dorp herbouwd, komen de toeristen nog terug? In aantallen is het misschien klein, maar het leed is enorm.
Help artsen zonder grenzen in Nepal.
Op www.artsenzondergrenzen.nl/aardbeving vindt u een overzicht van de hulpverlening in Nepal.
Tijdens een hulpvlucht met een reddingsoperatie stortte de helikopter met de hulpverleners neer. O.a de genoemde arts Sandeed kwam hierbij om het leven.
Overgenomen uit Projectreportage van Artsen Zonder Grenzen.
krabbels 5 agustus 2015
Poes.
Lezend in de verhalenbundel "Poes" van Midas Dekker kwam mij weer een situatie voor ogen, die zich een aantal jaren geleden voordeed.
Op een avond kwamen wij laat thuis en troffen de buren en achterburen met een ladder in onze tuin aan.
De buurvrouw deed een poging haar hevig mauwende poes uit onze ceder te bevrijden.
Met veel inspanning lukte het poes uit de boom te vissen. Een paar dagen later zat de kat weer in onze boom en deed de buurvrouw in nachtgewaad in onze tuin opnieuw een poging poes uit de boom te krijgen.
Hieronder een citaat uit het verhaal "De Boompoes" uit eerder genoemde bundel.
"Als katten zin hebben om ook eens een dolletje te maken, gaan ze hoog in een boom zitten doen of ze er niet meer uit kunnen. Dan duurt het niet lang of een opgetrommelde buurman dondert door een dode tak en de brandweer wordt gebeld.
Ervaren brandweren blijven echter in hun kazerne klaverjassen. Dat werkt in de praktijk het beste. Vroeg of laat gaat het de kat vervelen en komt hij vanzelf beneden om te eten. Of ziet u geregeld dode katten hoog in de boom hangen? Al zijn het allebei zoogdieren, toch verschillen mens en kat een hele dimensie. Leven u en ik met beide voeten op de grond, in twee dimensies, een kat heeft er met zijn geklim een derde bij. Dat is de bron van misverstanden.
Een poes kan een beetje vliegen. Niet zo goed als een vogel, maar lang niet zo slecht als een mens, vliegt hij zijn boom in. Daar voelt hij zich als een vis in het water. Een poes uit zijn boom redden is dan ook net zo stom als, wat je hengelars ziet doen, vissen uit het water redden.
Een poes heeft een veel beter evenwichtsorgaan dan wij.
De eerste etappe de boom in springt een poes vanaf de grond. Dan haakt hij zich met zijn nagels in de bast en duwt hij zich met zijn achterpoten omhoog. Terug naar de aarde maakt een poes een minder zelfverzekerde indruk omdat zijn nagels nu verkeerd om staan, maar zo nodig laat hij zich achterstevoren zakken, als een oud vrouwtje dat een keldertrap afsukkelt. Het enige wat een kat daarbij inschiet, is zijn waardigheid, maar eenmaal beneden doet hij of er niets gebeurd is.
Om poezen uit bomen te halen, gebruiken mensen een zelfgemaakt soort boom: de ladder. Aangezien een mens niet als een kat op zijn tenen, maar op zijn hele voetzool loopt, heeft zo'n ladder in kattenogen belachelijk brede treden.
Zo snel hij kan, klimt de mens op zijn ladder omhoog naar het arme poesje dat daar zit te mauwen.
Het arme poesje kijkt zijn ogen uit. Hij kan het nauwelijks geloven: de baas kan vliegen! Snel springt de poes zijn boom uit om eens goed te kijken hoe een mens dat doet."
krabbels 1 agustus 2015
Gevallen boom.
Tijdens de zomerstorm ging een grote lindeboom op onze singel om.
Gelukkig was het een noordwester storm, waardoor er geen schade aan huizen en auto's ontstond.
Een paar dagen geleden werd de gevallen boom snel en efficiënt verwijderd.
Helaas werd het hout niet aan de omwonenden ter beschikking gesteld.
terug naar het begin